door Michael Pushenko
De VN heeft de gijzelaars opnieuw in de steek gelaten
In the adoption of Resolution A/ES-10/L.34/Rev.1 on the 9th of June 2025, the UN General Assembly yet again demonstrated a complete absence of moral and legal clarity. The Resolution presents a highly polarised approach towards the war between Israel and Hamas, expressing frustration with Israel’s operations, while deliberately avoiding any meaningful condemnation of Hamas’ atrocities, and rewarding them for terrorism. The resolution calls for:
“… de vrijlating van alle gijzelaars, de uitwisseling van Palestijnse gevangenen, de teruggave van alle menselijke resten en de volledige terugtrekking van de Israëlische troepen uit de Gazastrook, alsmede de start van een grootschalig meerjarenplan voor de wederopbouw van Gaza.”
Deze bewoordingen impliceren dat onschuldige burgers die tijdens de bloedbaden van 7 oktober 2023 zijn ontvoerd en personen die zijn veroordeeld voor terroristische daden, waaronder moord en gewelddadig extremisme, onderling uitwisselbaar zijn.
Hieruit komen twee belangrijke kwesties naar voren. Ten eerste omvatte de uitwisseling in 2025 de vrijlating van 1900 Hamas-leden en personen die waren veroordeeld voor het beramen en uitvoeren van terroristische aanslagen in Israël, in ruil voor 33 gijzelaars. Dit roept ernstige zorgen op over het precedent dat hiermee wordt geschapen. Hoeveel veroordeelde criminelen zouden er nog meer moeten worden vrijgelaten in ruil voor de resterende 50 gijzelaars en hoe kan een dergelijke eis worden gerechtvaardigd? Ten tweede volhardt de VN in zijn weigering om Hamas expliciet te veroordelen of de groep verantwoordelijk te houden voor haar daden. Ofschoon Hamas door veel landen als terroristische organisatie is aangemerkt, weigert de VN Hamas als terroristische organisatie aan te merken.
Het is belangrijk op te merken dat Hamas geen erkende strijdkracht van een staat is. Bijgevolg hebben haar leden geen recht op de bescherming of het recht op repatriëring die volgens het internationaal recht aan “krijgsgevangenen” worden toegekend. Bovendien is herhaaldelijk en op geloofwaardige wijze gemeld dat Hamas-strijders belangrijke beginselen van het internationaal humanitair recht hebben geschonden, waaronder de verplichting om zich te onderscheiden van burgers en geen menselijke schilden te gebruiken, hetgeen allemaal in strijd is met de beginselen van gewapende conflicten.
De gijzelaars daarentegen zijn onschuldige burgers die door Hamas zijn ontvoerd. Jongeren die het Nova-muziekfestival bijwoonden, gezinnen die in nabijgelegen kibboetsen woonden en andere weerloze personen. In totaal zijn 251 gijzelaars gevangengenomen, waarvan er nog 50 in gevangenschap verkeren. Artikel 34 van het Vierde Verdrag van Genève stelt ondubbelzinnig:
“Het gijzelen van personen is verboden.”
Berichten over ernstige mishandeling, seksueel geweld en verwaarlozing van gijzelaars onderstrepen nog eens de grove schendingen van humanitaire normen. Toch heeft de VN weinig moeite gedaan om deze ernstige schendingen van het internationaal recht te onderzoeken of de verantwoordelijken ter verantwoording te roepen.
De morele zelfgenoegzaamheid van de VN, die Hamas beschermt tegen onderzoek, weigert haar daden te veroordelen of haar zelfs maar formeel als terroristische organisatie aan te merken, komt neer op het belonen van terrorisme. Dit legitimeert niet alleen de tactiek van Hamas, maar dreigt ook aanleiding te geven tot nieuwe ongerechtvaardigde aanslagen, de ontvoering van onschuldige burgers en het gebruik van gijzelaars als pressiemiddel voor gevangenenruil. De VN heeft eens te meer aangetoond waarom Israël geen respect kan hebben voor de onduidelijke en gepolariseerde oordelen van de VN.
Door Hamas niet te veroordelen en toe te staan dat gijzelaars worden gebruikt als onderhandelingsmiddel toont de VN eens te meer haar morele onverantwoordelijkheid. Wanneer wordt de steeds grotere anti-Israëlische vooringenomenheid van de VN onmiskenbaar?
