BRIEFING PAPER – De toekomst van de “bezette Palestijnse gebieden”:

Februari 25, 2025. Zal het gezond verstand terugkeren bij de Verenigde Naties?

Een juridische en beleidsanalyse van AVVN-resoluties 10/24 en A/79 L/23

ABSTRACT

Achtergrond
De recente AVVN-resoluties ES-10/24 en A/79 L/23 hebben tot doel Israël te dwingen zijn militaire en civiele aanwezigheid eenzijdig terug te trekken uit de “bezette Palestijnse gebieden” (Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook) en de snelle oprichting van een Palestijnse staat op dat hele grondgebied te vergemakkelijken.

Resolutie ES-10/24 (september 2024) eist de onvoorwaardelijke terugtrekking van Israël uit dit gebied binnen 12 maanden na de datum van goedkeuring.

Resolutie A/79 L/23 (november 2024) roept op tot een internationale conferentie op hoog niveau voor de vreedzame oplossing van de Palestijnse kwestie en de uitvoering van de tweestatenoplossing, in juni 2025 in New York.

AVVN-resolutie A/79 L/23 dringt aan op het onderschrijven van de tweestatenoplossing, maar noemt, in tegenstelling tot ES-10/24, geen specifieke datum voor de terugtrekking van Israël uit dit gebied en houdt rekening met de Oslo-akkoorden en het door de Veiligheidsraad gesanctioneerde vredesproces, gebaseerd op een onderhandelde oplossing van het conflict.

Belangrijkste bevindingen
Er zijn drie belangrijke problemen met deze resoluties:

Ten eerste negeren ze het enorme probleem van internationaal gesponsord, extreem islamitisch terrorisme in de regio, en specifiek op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Door niet te erkennen dat het uiteindelijke doel van Hamas de eliminatie van Israël is, en Hamas en zijn sponsors (vooral Iran en Qatar) niet verantwoordelijk te stellen voor hun aanzetten tot en daden van terreur, versterken deze AVVN-resoluties de geweldsspiraal.

Ondanks de val van zijn belangrijkste bondgenoot, Bashar al-Assad in Syrië, blijft Iran een grote bedreiging voor de veiligheid en heeft de situatie in Syrië het risico op regionale instabiliteit en agressie tegen Israël verhoogd. De sponsoring van terrorisme door Qatar is zeer problematisch en moet ook worden aangepakt.

Het recente voorlopige staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël in Gaza biedt slechts een korte adempauze; het vergroot de vooruitzichten op stabiliteit in de Gazastrook op de lange termijn niet. Hamas aan de macht laten, ondermijnt de vooruitzichten op vrede en veiligheid zelfs aanzienlijk.

In deze context zal een overhaaste implementatie van een tweestatenoplossing grote veiligheidsrisico’s met zich meebrengen, niet alleen voor Israël, maar ook voor de lokale, regionale en mondiale stabiliteit.

Ten tweede negeren ze het probleem van het gebrek aan Palestijns bestuur in deze gebieden. Palestijns bestuur in Gaza bestaat niet en op de Westelijke Jordaanoever blijft het een kritiek veiligheidsrisico. De Palestijnse Autoriteit (PA) blijft worstelen met corruptie en inefficiëntie en blijft zich inzetten voor terreur. Haar zwakheid en passiviteit waren belangrijke factoren die leidden tot de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober.

UNRWA heeft de vrede ondermijnd, onder andere door haar onderwijssysteem dat haat onderwijst en haar infiltratie door Hamas en andere vijandige groeperingen. Zolang UNRWA bestaat, zullen de Palestijnen niet in staat zijn om goed bestuur te bereiken en zal elke oplossing van het conflict onbereikbaar blijven.

Ten derde zijn deze resoluties vanuit juridisch oogpunt omstreden. Ze weerspiegelen gebreken in de gerechtelijke procedure en de redenering van het recente advies van het Internationaal Gerechtshof (ICJ) en zijn in strijd met de rechten van Israël onder internationaal recht op territoriale integriteit en politieke onschendbaarheid. In het bijzonder

• Domstolen og FN’s Generalforsamlings resolution ES-10/24 analyserede ikke disse territoriers territoriale suverænitet ordentligt;
• ze maken een fundamentele fout door te concluderen dat de aanwezigheid van Israël in de gebieden illegaal is;
• ze in strijd zijn met de Oslo-akkoorden tussen Israël en de PLO;
• ze de reikwijdte en inhoud van het Palestijnse recht op zelfbeschikking onder internationaal recht onjuist definiëren;
• en ze houden geen rekening met de juridische implicaties van de veiligheidsdreigingen die uitgaan van het “bezette gebied”.

Laatste ontwikkelingen en mogelijke gevolgen
Het is moeilijk vast te stellen of het recente voorstel van president Trump over Gaza – bestaande uit een overbrenging van Gazaanse burgers naar veilige locaties buiten de Gazastrook – het huidige staakt-het-vuren dreigt te doen instorten en de vrijlating van de resterende Israëlische gijzelaars dreigt te belemmeren. Trump heeft niet verduidelijkt of de verplaatsing tijdelijk of definitief zou zijn. Hij riep Jordanië en Egypte op om de Gazanen op te vangen. Het voorstel schetst een kader voor naoorlogs bestuur in Gaza dat in schril contrast staat met AVVN-resolutie ES-10/24. Trump beweerde dat Gaza “eigendom” van de Verenigde Staten zou worden, maar gaf geen details.

Hamas heeft op zijn beurt gedreigd de vrijlating van de resterende gijzelaars uit te stellen. Als de oorlog in Gaza wordt hervat, kan Israël de volgende opties overwegen:

1. De Oslo-akkoorden beëindigen vanwege het aanhoudende onvermogen van de Palestijnse Autoriteit (PA) om effectieve controle uit te oefenen over de door Israël overgedragen gebieden op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. Dit omvat ook haar flagrante verzuim om te voldoen aan haar primaire verplichting om terroristische dreigingen en geweld vanuit deze gebieden te bestrijden en te voorkomen. Het falen van Hamas om alle resterende gijzelaars vrij te laten die op 7 oktober zijn ontvoerd, kan Israël en de Verenigde Staten ertoe aanzetten om drastischer maatregelen te nemen.
   
   
   
2. Overgaan tot gedwongen (tijdelijke) verplaatsing van de Gazaanse burgerbevolking naar veilige locaties buiten de Gazastrook. Deze maatregel zou grotendeels gerechtvaardigd worden door militaire noodzaak, namelijk door Hamas te beroven van menselijke schilden om zich te beschermen tegen IDF-operaties.
   

Trumps voorstel over Gaza – hoewel het nog geen officieel Amerikaans beleid is – heeft het geostrategische landschap in het Midden-Oosten aanzienlijk veranderd. Trump heeft nog geen uitspraken gedaan over zijn beleid met betrekking tot de Westelijke Jordaanoever. Het staakt-het-vuren in Gaza blijft fragiel en kan elk moment instorten. Gezien de onstabiele aard van de situatie blijft het voorspellen van elke mogelijke uitkomst een uitdaging.

Desalniettemin zijn we van mening dat het noodzakelijk is om deze briefing uit te geven om VN-lidstaten te helpen weloverwogen en evenwichtige beleidsbeslissingen te nemen met betrekking tot het Israëlisch-Palestijnse conflict, met name in de aanloop naar de VN-conferentie op hoog niveau die gepland staat voor juni.

Let op: deze Briefing wordt gepubliceerd te midden van snel evoluerende ontwikkelingen in het Midden-Oosten en de wereld. Bijgevolg kunnen updates en aanvullingen op zeer korte termijn nodig zijn.

Aanbevelingen
In het licht van deze bevindingen moeten VN-lidstaten:

1. Verwerpen van de voorwaarden van AVVN-resolutie ES-10/24, die oproept tot een onmiddellijke en onvoorwaardelijke terugtrekking van Israël uit Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook;
2. Prioriteit geven aan de wettelijke verplichting van staten om internationaal gesponsord terrorisme en jihadistische dreigingen in de regio te neutraliseren boven de Palestijnse eisen voor Israëlische terugtrekking en onmiddellijke en onvoorwaardelijke soevereiniteit;
3. Erkennen dat het internationaal recht de staat Israël het recht geeft om, met inachtneming van de beginselen van het internationaal humanitair recht, noodzakelijk en proportioneel geweld te gebruiken om de dreiging weg te nemen die uitgaat van het bestaan van Hamas en andere vijandige strijdkrachten in de gebieden die sinds 1967 door Israël worden gecontroleerd;
4. Bevestigen dat de verdere tenuitvoerlegging van het Palestijnse recht op zelfbeschikking afhankelijk is van – het recht op zelfbeschikking.

• (a) de stopzetting van het geweld en de verwijdering van extremistische en destabiliserende krachten van het radicaalislamitische kamp op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza;
• (b) ontbinding van UNRWA;
• (c) de ontbinding van de Palestijnse Autoriteit en de vervanging ervan door een stabiele, doeltreffende en onafhankelijke Palestijnse regering; en
• (d) erkenning van het recht van Israël op veilige grenzen, zijn soevereiniteit over Oost-Jeruzalem en zijn legitieme soevereiniteitsaanspraken op het grondgebied van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook;

5.erkennen dat Israël krachtens internationaal recht het recht en de plicht heeft om de controle over de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook te behouden totdat aan deze voorwaarden is voldaan; en

6. Bevestigen dat de toekomst voor Gaza volledig moet breken met de huidige paradigma’s. Om de naoorlogse uitdagingen van Gaza op het gebied van veiligheid en bestuur aan te pakken, zou er een internationale vredesmacht moeten worden opgericht, onder leiding van Israël en de Verenigde Staten en gesteund door Arabische naties, waaronder ondertekenaars van de Abraham Akkoorden, Saoedi-Arabië en andere vredesondersteunende landen uit regio’s als Latijns-Amerika en Afrika. Dit initiatief zou gevolgd kunnen worden door een modern trustschap om toezicht te houden op bestuur, wederopbouw en ontwikkeling, om een duurzame vrede te garanderen. In deze aanbeveling wordt onder “naoorlogs Gaza” een scenario verstaan waarin Hamas is gedecimeerd of zich onvoorwaardelijk heeft overgegeven.

Download de samenvatting of de volledige briefing van “De toekomst van de bezette Palestijnse gebieden”: