Het door de media gelekte EU-rapport over de naleving door Israël van artikel 2 van het Associatieverdrag tussen de EU en Israël is zeer gebrekkig en gebaseerd op een onjuiste beoordeling van de feiten. Dit rapport, dat kennelijk is opgesteld in de aanloop naar de komende EU-top op 26 juni 2025, berust in hoge mate op bronnen van de VN en Human Rights Watch, die beide bekritiseerd zijn vanwege hun goed gedocumenteerde institutionele vooringenomenheid en hun opvallende anti-Israëlische houding.
Door alternatieve perspectieven te negeren en de rol van Hamas bij het omleiden en stelen van humanitaire hulp in Gaza buiten beschouwing te laten – evenals andere actoren, zoals Iran (voornamelijk via de Islamitische Revolutionaire Garde, IRGC) en de royale financiering door Qatar – geeft het rapport een vertekend en onvolledig beeld. Bovendien gaat het voorbij aan de operationele realiteit van humanitaire toegang ter plaatse.
Opmerkelijk is dat het Israëlische Hooggerechtshof na een grondige feitelijke en juridische toetsing op 25 maart een baanbrekende uitspraak heeft gedaan over het internationaal humanitair recht (IHR), waarin het de beschuldigingen dat uithongering als oorlogswapen werd gebruikt, heeft verworpen. thinc. heeft een nota gepubliceerd waarin we de belangrijkste punten van deze uitspraak toelichten, evenals de mogelijke gevolgen ervan voor de lopende procedure tegen Israël voor genocide bij het Internationaal Gerechtshof en het onderzoek van het Internationaal Strafhof naar de situatie in Palestina, met inbegrip van de arrestatiebevelen tegen premier Netanyahu en minister van Defensie Gallant.
Effectieve behartiging van mensenrechten vereist evenwicht, geen selectieve verhalen. Het aannemen van EU-beleid op basis van een dergelijk rapport brengt de onpartijdigheid en geloofwaardigheid ervan in gevaar.
Leze: Israel’s Humanitarian Aid Policy in Gaza Does Not Amount to Starvation—Let Alone Genocide
