Bij Andrew Tucker, Director thinc.
De afschuwelijke taferelen van de afgelopen dagen, waarbij Hamas-militanten trots Israëlische gijzelaars – levend en dood – overhandigden aan het Rode Kruis, hebben de wereld geschokt. Een brutalere of groteskere schending van het internationale recht en de internationale moraal is nauwelijks denkbaar. Maar waarom is er geen internationale verontwaardiging? Waarom wordt Israël onder druk gezet om te smeken zijn burgers terug te krijgen, gedwongen om honderden veroordeelde Palestijnse moordenaars en terroristen vrij te laten in ruil voor dode lichamen van onschuldige burgers?
Een van de redenen is dat veel mensen het idee hebben dat, hoewel de gruweldaden van 7e oktober moeten worden veroordeeld, Hamas legitiem vecht om het Palestijnse volk te bevrijden van een wrede en illegale bezetting van Palestijns land. Hieraan ten grondslag ligt een verhaal dat in de media en in de Verenigde Naties wordt gepusht, namelijk dat Israël zelf is gevestigd op Palestijns grondgebied.
Dit “bezettings”-verhaal gaat al snel over in het “genocide”-verhaal van bijvoorbeeld de speciale VN-rapporteur Francesca Albanese – die beweert dat Israël zelf een koloniale, genocidale onderneming is.
De mythe van bezetting/kolonialisme werd uitgevonden toen de VN halverwege de jaren zeventig werd gekaapt door antiwesterse staten. Sindsdien hebben de Verenigde Naties actief de historisch en juridisch onjuiste verhaal dat de Joodse staat Israël geen bestaansrecht heeft. In wezen probeert de VN een van haar eigen leden – de Joodse staat Israël – te vernietigen.
Dit “bezettings”-verhaal werd vorig jaar (2024) door de islamitische, Arabische en Afrikaanse staten voorgelegd aan het Internationaal Gerechtshof. Dat resulteerde in een bevooroordeeld en eenzijdig advies waarin werd verklaard dat Israëls “bezetting” van “Palestijns gebied” illegaal is geworden. Volgens het Hof mag geen enkele Israëlische persoon (militair of burger) aanwezig zijn in Oost-Jeruzalem, Judea en Samaria (bekend als “de Westelijke Jordaanoever”) of de Gazastrook.
Het “bezettings”-verhaal is een mythe omdat het gebaseerd is op leugens. Het doet alsof de Palestijnen een volk zijn dat uitsluitend in het land heeft gewoond “sinds mensenheugenis”. Het ontkent de unieke, diepe en sterke band tussen het Joodse volk en het land, die teruggaat tot lang voordat de Islam het gebied veroverde in de 7e eeuw na Christus. Het ontkent het Joodse recht op zelfbeschikking en negeert het mandaat voor Palestina, dat een bindend instrument van het internationaal recht is.
